Κυριακή 1 Απριλίου 2012

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

  Τελικά, μου φαίνεται οτι το θέατρο του παραλόγου, οχι μόνο έχει πέραση, αλλά έχει και και πολλούς θεατές.

    Αφού κατάφεραν να ‘’φορτώσουν’’ όλα τα επώδυνα οικονομικά ( και άλλα…) μέτρα σε μία κυβέρνηση – μαριονέτα, τώρα πλέον ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (ή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αν προτιμάτε…) μπορούν απερίσπαστα να επικεντρωθούν στα καθημερινά τους προβλήματα, που δεν είναι άλλα απο την ανάκαμψή τους, εν όψει εκλογών. Αποστασιοποιημένα απο την διακυβέρνηση (?) της χώρας, εκτιμούν οτι έχουν όλο το χρόνο να μας πείσουν οτι στις επερχόμενες εκλογές πρέπει να τους ψηφίσουμε, για να έχουμε μια νέα κυβέρνηση, με προσδοκίες για το μέλλον , την ανάπτυξη και την ανάκαμψη.

    Την ίδια στιγμή, ο υπάλληλος του Δ΄ΡΑΙΧ  ‘’πρωθυπουργός ‘’ μας, με κάθε ειλικρίνεια, δηλώνει ξεκάθαρα οτι η διατήρηση των μισθών και συντάξεων, είναι επιδίωξη και όχι εγγύηση.Ο προηγούμενος μας έλεγε για έναν εργαζόμενο σε κάθε οικογένεια, αυτός αύριο θα μας πεί  ‘’ένας εργαζόμενος ανα γειτονιά’’.
    Την ίδια στιγμή, οι υπουργοί μαλλώνουν μεταξύ τους, ο καθένας για τις αποφάσεις του άλλου ( ταξί κτλ ) δημιουργώντας εικόνες απείρου κάλλους.
    Την ίδια στιγμή, που απο ‘’έξω’’ διατυπώνονται γνώμες οτι το 2ο ΜΝΗΜΟΥΡΙΟ δεν είναι επαρκές για τη ‘’σωτηρία της Ελλάδος’’ και θα χρειαστεί επιπλέον δάνειο, ακόμα περισσότερες μειώσεις μισθών και συντάξεων ( μέχρι και 40% κυκλοφόρησε ) και ακόμα περισσότερα κοινωνικά μέτρα.
    Την ίδια στιγμή, που είναι φανερό σε όλους, οτι για αυτούς ο εχθρός δεν είναι άλλος απο τον Ελληνικό λαό, ο οποίος πρέπει να ταπεινωθεί όσο γίνεται περισσότερο.
    Την ίδια στιγμή, που η ΥΓΕΙΑ και η ΠΑΙΔΕΙΑ έχουν γίνει ‘’μαγική εικόνα’’ χωρίς εικόνα.
    Την ίδια στιγμή, που η τιμή βασικών αγαθών, απαραίτητων για την διαβίωση, τραβάει την ανηφόρα, και οι αρμόδιοι ανευθυνο’υ’πεύθυνοι βρίσκουν δικαιολογίες που κανένα δεν πείθουν.
    Την ίδια στιγμή που τον Ιούνιο τα πρόσθετα μέτρα περιλαμβάνουν την ολική κατάργηση 13ου και 14ου μισθού και συντάξεως ( θα τα πούμε έλλη φορά )

    Έρχονται τώρα, και μας λένε οτι ναί, μεν, αυτοί μας κατάστρεψαν, αλλα τώρα θα μας σώσουν. Είναι σαν να πετάς κάποιο στο γκρεμό, και μετά να τον πηγαίνεις στο νοσοκομείο για να τον κάνουν καλά.
    Απο πού να ξεκινήσουμε και πού να τελειώσουμε ?
    Ας ξεκινήσουμε με τα φαινομενικά μεγαλύτερα κόμματα, όπως βέβαια αυτό συμπεραίνεται απο τον αριθμό ‘’βολευτών’’ τους που εκμεταλλεύτηκαν την αφέλεια του Έλληνα.

    Με τυμπανοκρουσίες και φανφάρες το ΠΑΣΟΚ και με  ‘’γιαλαντζί’’ δημοκρατικές διαδικασίες, επέλεξε τον νέο πρόεδρό του, εκπληρώνοντας το όνειρο της ζωής του. Χωρίς λόγο και χωρίς αντίπαλο, κάλεσε το ‘’πλήθος’’ των οπαδών του  να αποφασίσουν, ποιόν θέλουν αρχηγό, τον Βενιζέλο ή κανένα. Μα, και μόνο ο ίδιος να ψήφιζε τον εαυτό του, αρχηγός θα γινόταν. Μήπως ο ‘’κανένας’’ θα ήταν πιό κατάλληλος ?  Γιατί δεν θα ήταν ο ‘’περί πολλαίς αμαρτίες περιπεσών ανήρ’’ Όμως, θέλουμε ‘’δημοκρατικές εσωτερικές διαδικασίες’’ για να ανακοινώσουμε μετά τα μιλιούνια που πήραν μέρος.Να πούμε οτι είμαστε ακόμα εδώ ( δυστυχώς για την πατρίδα)  Άσχετο, αν κάποιοι απο το ίδιο το κόμμα αηδίασαν με την ‘’χάλκευση’’ του αριθμού των οπαδών. Έπρεπε να δείξουν οτι ακόμα είναι πολλοί. Το μόνο που κατάφεραν είναι να δείξουν οτι υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι και λαμόγια Το κατάφεραν. Νά τος λοιπόν, ένας ακόμα ‘’λαοπρόβλητος’’ που υπόσχεται να μας σώσει…Ο προηγούμενος λαοπρόβλητος, έγινε παγκόσμιος πολίτης ( κατα το Παγκόσμος Στρατιώτης). Λέγεται μάλιστα, οτι σαν εκδήλωση ευαρέσκειας, του υποσχέθηκαν την θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ
    Και ενώ ο ίδιος και τα δύο άλλα ‘’λουλούδια’’ μας έφεραν σε αυτό το σημείο, έρχεται τώρα με υποσχέσεις, να μας πεί οτι αλλάξανε και δεν θα κάνουν τα λάθη που ομολογούν οτι έκαναν. Μα για τόσο ηλίθιους μας θεωρούν ? Η απάντηση είναι ΝΑΙ, ΓΙΑ ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΜΑΣ ΘΕΩΡΟΥΝ.

    Ερχόμαστε τώρα και στον αντίπαλο. Τη ΝΔ, που απο κόμμα αποδοκιμασίας του 1ου ΜΝΗΜΟΥΡΙΟΥ, κατάφερε να κάνει αυτογκόλ χωρίς αντίπαλο. Γιατί έτσι μόνο μπορεί να δικαιολογηθεί η συμμετοχή και υπερψήφιση του 2ου ΜΝΗΜΟΥΡΙΟΥ. Εαν δεν συναινούσε ο Σαμαράς , όλοι ξέρουμε οτι θα γινόταν εκλογές που θα κέρδιζε, με ποσοστό 50% και βάλε. Όμως, η  ΝΔ δια του αρχηγού της αποφάσισε να πάρει μέρος, για να καλυτερεύσει τους όρους της δανειακής συμβάσεως ( έτσι μας είπαν, δηλαδή). Και με τις πολύ λογικές αντιδράσεις των ‘’βολευτών’’ της, που δεν ήταν εντελώς κόττες,άρχισε τις διαγραφές και επανεγγραφές ,αναβαπτίζοντάς τους σε μία νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Μήπως, φοβόταν να κερδίσει τις εκλογές, γιατί δεν ήξερε τί θα κάνει μετά ?
Τώρα, θέλει την εκλογική νίκη, για να μας σώσει και αυτός, απο εκεί που και αυτός έβαλε το χεράκι του για να  πάμε. Κάποιος πρέπει να του πεί οτι το πουλάκι πέταξε.

    Για τους υπόλοιπους, τί να πούμε ?
    Το ΛΑΟΣ, απο 100% εναντίον του ΜΝΗΜΟΥΡΙΟΥ, άλλαξε γνώμη και συμμετείχε ( προφανώς για να βελτιώσει τις συνθήκες εφαρμογής ). Μετά, το καταδίκασε και πάλι. Αύριο, μπορεί να μας πεί οτι ήταν απαραίτητο.
    Έχουμε και την Μπακογιάννη τώρα. «  Μνημουριακή » απο την αρχή μέχρι το τέλος. Τόσα χρόνια, τρώγανε στο ίδιο τραπέζι με τον Σαμαρά, αλλα με το ένα χέρι. Το άλλο, ήταν πίσω απο την πλάτη κρατώντας μαχαίρι, και περιμένοντας την ευκαιρία να το καρφώσει ο ένας στην πλάτη του άλλου. Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη που λέγανε…
    Έχουμε και τους υπόλοιπους, αλλά δεν θα γράψω για τον καθένα χωριστά, ίσως κάποια άλλη φορά. Ποτέ δεν πίστευα οτι θα συμφωνούσα μαζί τους, αλλα νά το που έγινε και αυτό. Βέβαια, η συμφωνία είναι μόνο στο ‘’ έξω απο το ΜΝΗΜΟΥΡΙΟ’’ .

    Αυτοί που έχουν ακόμα μερίδιο εξουσίας, προσπαθούν με προεκλογικά τεχνάσματα να μας επηρεάσουν, για να δούμε πόσο πολύ ενδιαφέρονται για το καλό μας.
    Βγαίνει ο άλλος, και λέει οτι θα μαζέψει όλους τους λαθρομετανάστες, θα τους κλείσει σε στρατόπεδα, και θα τους στείλει εκεί απο όπου ήρθανε, ή αλλαχού. Και πού ήταν τόσο καιρό αυτός ο σωτήρας ? Πού τον είχαν κρυμένο ? Ά, ξέχασα, είχε άλλες δουλειές, διάβαζε το ΜΝΗΜΟΥΡΙΟ.
Αυτό το σχέδιο, έχει ημερομηνία λήξης, την επομένη των εκλογών, όποια κυβέρνηση και να γίνει εάν γίνει. Πάντως, ένα απο αυτά τα στρατόπεδα, θα χρειαστεί οπωσδήποτε. Το ‘’γιατί’’,  θα σας το εξηγήσω την επόμενη φορά.
    Υπάρχουν τόσα πολλά, που δεν μπορείς να τα γράψεις, γιατί δεν ξέρεις απο πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Το βέβαιο είναι οτι δεν τελειώνουν ποτέ.
    Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, είναι η καταστροφή μιάς ολόκληρης γενιάς Ελλήνων, αυτών που είναι απο 25 μέχρι 40 χρονών. Μιάς, πρέπει να ομολογήσουμε, καλομαθημένης στην πλειονότητα και απαίδευτης γενιάς, με πακέτα πτυχίων χωρίς ουσιαστικές σπουδές αλλά και αντικείμενο, με σημερινή ανεργία πολύ μεγαλύτερη απο την επίσημη 30%, μιάς γενιάς που η δική μας ‘’ένδοξη γενιά του Πολυτεχνείου’’ ανάθρεψε σαν βασιλόπουλα. Τώρα, ήρθε το αυγό στον κώλο. Δουλειά, δεν βρίσκουν. Όσοι δουλεύουν είναι ευτυχισμένοι που μπορούν και ζούν. Σχέδια για δημιουργία οικογένειας ( ξέρετε τώρα, παιδιά κτλ, ‘’είδη πολυτελείας’’ πλέον), δεν υπάρχουν παρά μόνο στη φαντασία .Οικονομική ενίσχυση απο την οικογένεια, σπάνια, γιατί και αυτή δεν έχει.
    Τί σας έφταιξαν αυτοί, κύριοι ανίκανοι υστερόβουλοι και κερδοσκόποι φιλοτομαριστές κυβερνήτες ?     
    Τα δικά σας τα παιδιά ( και τα εγγόνια, και τα δισέγγονα, και τα τρισέγγονα ) δεν έχουν πρόβλημα. ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ…
    Και μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό, έρχονται κάποιοι να μιλήσουν για ‘’ηθικές αξίες’’ και άλλα ενδιαφέροντα. Να μιλήσουν για πράγματα που κάποτε είχαμε, αλλα πλέον τα κλειδαμπαρώσαμε στο πατάρι υπο την πίεση του βιοποριστικού πλέον προβλήματος.Ελπίζω να κρατήσαμε το κλειδί, μήπως και κάποια στιγμή χρειαστεί.
    Αυτό όμως που με ανησυχεί περισσότερο, είναι η αντιμετώπιση της καταστάσεως απο αρκετά μεγάλη μερίδα φίλων και γνωστών μας. Και κυρίως, είναι εκεινοι που ΠΟΝΕΣΑΝ μεν, αλλα ΔΕΝ ΜΑΤΩΣΑΝ ακόμα απο τα μέτρα που μας έχει επιβάλει ο ΝΕΟΣ ΑΞΟΝΑΣ με το Δ΄ ΡΑΙΧ. Θα το καταλάβουν αλλα τότε θα είναι ακόμα πιό αργά.
    Αρκετά για σήμερα. Τα έγραψα, αλλα δεν ξαλάφρωσα. Γιατί είναι πολύ βαρειά.
Ανδρέας Μελεζιάδης